O książce: rok / Niemirowicz-Danczenko Wasilij Iwanowicz to znany pisarz, syn Małej Rosjanki i Ormianki. Urodzony 1848; dzieciństwo spędził w środowisku obozowym w Dagestanie i Gruzji; studiował w Aleksandrowskim Korpusie Kadetów w Moskwie. Na przełomie lat 60. i 70. XIX w. mieszkał na wybrzeżach Morza Białego i Oceanu Arktycznego, co opisał w szeregu utalentowanych esejów, które ukazały się w „Notatkach Ojczyzny” i „Biuletynie Europy”, a następnie opublikowanych w osobne publikacje („Za kołem podbiegunowym”, „Morza Białe i Sołowki”, „Nad oceanem”, „Laponia i Lapończycy”, „W otwartej przestrzeni”). Spośród nich szczególną uwagę przykuły „Sołowki” jako kuszący, skrajnie wyidealizowany obraz wyjątkowej wspólnoty religijno-przemysłowej. Później Niemirowicz-Danczenko, prowadzący życie turysty, opublikował szereg esejów podróżniczych poświęconych poszczególnym miejscowościom Rosji („Dal” - podróż na południe, „Away” - wycieczka na Kaukaz, „Królestwo Chłopskie” - opis osobliwego życia Walaama, „Kamy i Uralu”), a także zagranicy („Dookoła Niemiec i Holandii”, „Eseje o Hiszpanii” itp.). We wszystkich tych esejach jest fascynującym gawędziarzem, dostarczającym błyskotliwych opisów natury i barwnych opisów moralności. Do sławy Niemirowicza-Danczenki najbardziej przyczyniła się jego, choć nie zawsze dokładna, barwna korespondencja, którą wysyłał do Nowoje Wremii z teatru wojny 1877-78 (wydanie departamentalne w poprawionej formie, z przywróceniem miejsc opuszczonych przez wojsko). cenzury, pod tytułem „Rok wojny”). Jego często odważnie odkrywcza korespondencja z Mandżurii podczas wojny japońskiej 1904–1905 była również bardzo czytelna i drukowana. w „Russkim Słowie”. Niemirowicz-Danczenko osobiście brał udział w sprawach w Shipce i niedaleko Plewnej, podczas zimowej przeprawy przez Bałkany i otrzymał Krzyż Żołnierski Św. Jerzego. Wojskowe wrażenia z kampanii tureckiej dały Niemirowiczowi-Danczence materiał do biografii Skobielewa i powieści: „Burza z piorunami” (1880), „Plewna i Shipka” (1881), „Naprzód” (1883). Te powieści, podobnie jak późniejsze powieści i eseje: „Królowie giełdy” (1886), „Za kulisami” (1886), „Mnich” (1889), „Rodzina bogatyrów” (1890), „Pod biciem dzwonów” ( 1896), „Wilcza uczta” (1897), „Masowe groby” (1907), „Wesoły, odważny, silny. Z kronik ruchu wyzwoleńczego” (1907), „Pamięć wieczna! Z Kronik Ruchu Wyzwoleńczego” (1907) itd. – wyróżniają się ciekawą fabułą i błyskotliwością przedstawienia, jednak wybujała wyobraźnia autora czasami prowadzi go do ryzykownych efektów i braku prawdopodobieństwa. Znacznie bardziej spójne artystycznie są opowiadania Niemirowicza-Danczenki z życia ludowego i wojskowego, publikowane w odrębnych zbiorach: „Niezauważeni bohaterowie” (1889), „Opowieści bożonarodzeniowe” (1890) i in.; są prawdomówni i szczerzy. Jego wiersze o spektakularnej fakturze zostały wydane osobno w Petersburgu (1882 i 1902). Wiele dzieł Niemirowicza-Danczenki zostało przetłumaczonych na różne języki europejskie. „Wybrane wiersze” Niemirowicza-Danczenki zostały opublikowane przez Moskiewski Komitet Literacy (1895) do publicznego czytania. W 1911 r. Towarzystwo Oświeceniowe podjęło się wydania dzieł Niemirowicza-Danczenki (wydano 16 tomów). Część jego prac stanowi dodatek do czasopisma „Natury i Ludzie”. Wasilij Iwanowicz podróżował przez wiele lat. W czasie wojny rosyjsko-tureckiej, rosyjsko-japońskiej i I wojny światowej pracował jako korespondent wojenny. Odznaczony Krzyżem Św. Jerzego za osobisty udział w walkach pod Plewną. Na emigracji w 1921 r. Zmarł w Czechosłowacji.